به گزارش خبرگزاری حوزه، آیت الله شب زنده دار در یکی از جلسات دروس خارج خود به بیان حکایتی از درس اخلاق آیت الله قاضی (ره) پرداخت که تقدیم شما فرهیختگان می‌شود.

نقل است مرحوم آقای قاضی «قدّس سرّه» وقتی نصیحت می کردند، خیلی افراد تحت تأثیر واقع می‌شدند.

مخصوصاً وقتی که راجع به دنیا و بی‎‌ ارزشی دنیا که صحبت می‌کردند، انقلابی در افراد ایجاد می‌شد.

مرحوم استاد می‌فرمودند که باجناق مرحوم آیت‌الله العظمی شاهرودی در درس مرحوم آقای قاضی شرکت می کرده.

مرحوم آقای قاضی هم راجع به دنیا و بی‌اعتباری دنیا و این مسائل صحبت می‌کردند.

این آقا به حدّی تحت تأثیر واقع شده بود که می‌آید منزل و به خانواده‌اش می‌گوید که حاضری با طلاق توافقی از یکدیگر جدا شویم.

خانمش خیلی ناراحت می‎شود و می‌رود پیش آقای شاهرودی و گلایه می‌کند که شوهرم چنین حرف‌هایی می‌زند.

آقای شاهرودی با ذکاوتی که داشتند، متوجه می‎شوند و می‌دانستند که منشأ آن از کجاست.

به باجناق خود می‌فرمایند: شما من را مجتهد می‌دانی یا نه؟ می‌گوید بله.

می‌فرمایند: بنده حکم می‌کنم که بر شما حرام است که درس آقای قاضی شرکت کنید.

ایشان هم متشرع بودند و خلاصه این فتوای ایشان را گوش می‌دهند و دیگر نمی‌روند و کار به طلاق نمی‌انجامد.

بنابراین، معنای دیگری که برای «وَ لاتَنْسَ نَصیبَکَ مِنَ الدُّنْیا / و بهره‌ات را از دنیا فراموش مکن» محتمل هست، این است که می‌گوییم در کنار توجه به «وَ ابْتَغِ فیما آتاکَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ / و در آنچه خدا به تو داده، سرای آخرت را بطلب»، بگوییم که «وَ لا تَنْسَ نَصیبَکَ مِنَ الدُّنْیا»؛ یعنی نصیب خودت را به مقداری که در شریعت گفته شده است، فراموش نکن.

منبع: کتاب پندهای سعادت جلد ۱، ص ۳۲